Władza jest jak narkotyk.

Witajcie! Ostatnimi czasy na zajęcia z języka polskiego miałem zadane wypracowanie na temat "Władza jest jak narkotyk". Posłużyłem się wieloma przykładami z literatury Gwiezdnych Wojen, więc postanowiłem podzielić się z Wami tym wypracowaniem. Może zaczerpniecie z niego trochę nauki na tematy życiowe.
Ten post dedykuję mojej niezastąpionej nauczycielce języka polskiego.

 - Nihil Novi

„Władza jest jak narkotyk” – w oparciu o różne przykłady z życia i fikcji postaram się udowodnić poprawność tej tezy. Jak to stwierdził Niccolò Machiavelli „Ten, kto ma władzę, nie mu¬si ni¬kogo za nic przepraszać”. Zaczynajmy!

Na początek posłużę się przykładem Nerona w powieści Henryka Sienkiewicza „Quo Vadis”. Cesarz ukazany przez pisarza jest nieczuły na ludzkie cierpienie, jego nieograniczona władza daje mu prawo robić co tylko zechce, i wszystko uchodzi mi „na sucho”. Mężczyzna był również niespełnionym poetą i podpalił Rzym by mieć o czym śpiewać. Winą za swe czyny obarczył, wówczas prześladowanych Chrześcijan.

W powieści Jeff’a Grub’a zatytułowanej „Plaga”, poznajemy młodego Hutta Mikkę, który -jakże by inaczej- okazuje się być dilerem bardzo potężnego narkotyku zwanego „Nawałnicą”. Stwór wpierw, przy użyciu swych nadprzyrodzonych zdolności, zabija potajemnie własnego ojca, następny w kolejce jest jego brat, który ginie, by Mikka dotarł na szczyt władzy swojego klanu.

Dalej mamy „Władcę much”, Whilliama Goldinga. Grupka chłopców na bezludnej wyspie tworzy własne społeczeństwo. Początkowo wydaje się spokojnie, lecz wkrótce dzieci zaczyna dzielić Jack, który przejmuje władę, tworząc oddzielną frakcję wśród chłopców, nawołuje ich siłą do swojego sojuszu, jego przeciwnicy giną jeden po drugim.

Powieść Johna Jacksona Millera „Błędny Rycerz” opowiada o okresie historycznym w uniwersum Gwiezdnych Wojen, nazwanym Nowymi Wojnami Sithów. Gdy Nowe Imperium Sithów wreszcie pokonało swego odwiecznego wroga – Republikę, nie władało spokojnie galaktyką. Zamiast tego Imperium rozpadło się na oddzielne rody Sithów, którzy mając oddzielne siły militarne walczyli między sobą o dominację, to ostatecznie doprowadziło do odnowienia się Republiki.

Drew Karpyshyn w powieści „Darth Bane: Droga zagłady” ukazuje zakończenie Nowych Wojen Sithów. Gdy zakon Jedi wraz z Republiką odtworzył swą potęgę militarną i stał się znów zagrożeniem, raz jeszcze Sithowie zjednoczyli się tworząc Bractwo Ciemności pod wodzą Lorda Kaana. Kaan był tak bardzo ogarnięty chęcią dominacji i władzy w galaktyce, że dał się głupio podpuścić przez Darth’a Bane’a, który nie widział w Bractwie Ciemności prawdziwych Sithów. Ostatecznie Mroczny Lord zdetonował bombę, która, przy okazji niszcząc dużą część zakonu Jedi, unicestwiła całe jego Bractwo. Przetrwał jedynie Darth Bane, który w celu uniknięcia walki o dominację w nowym zakonie Sithów, stworzy Zasadę Dwóch, która pozwala by w jednym czasie było tylko dwóch Sithów – mistrz i uczeń. Gdy uczeń staje się silniejszy od mistrza, zabija go i przyjmuje własnego ucznia. Zasada ta doprowadziła Palpatine’a do roli Imperatora.

W „Antygonie” Sofoklesa mamy Kreona, który chce mieć władzę ponad bogów, więc zakazuje grzebać Plinejklesa, uznając go za zdrajcę. Antygona, ponieważ pogrzebała brata jak nakazują bogowie, została skazana na śmierć. Wkrótce, w wyniku dziwnych zbiegów okoliczności Kreon choć władca, traci najbliższych i zostaje sam z poczuciem winy.

W powieści Jamesa Luceno  „Darth Plagueis”, tytułowa postać sięga po władzę poprzez politykę, jednocześnie szkoląc ucznia - Palpatine’a jako Mroczny Lord Sithów. Jego plan był prosty. Palpatine miał stać się władcą absolutnym, który powołałby na współwładcę Plagueis’a, który miał wynaleźć sposób na nieśmiertelność. Tak oto ich dwóch miało rządzić wiecznie. Zamiast tego Palpatine zabił swego mistrza, gdy tylko objął funkcję Wielkiego Kanclerza Republiki.

Wszyscy znają Adolfa Hitlera, który rozpętał Drugą Wojnę Światową. Pomimo wyprowadzenia Niemiec z kryzysu dokonał niewyobrażalnych morderstw, zniszczeń, propagowania nazizmu, przyczynił się do władzy dyktatorskiej Józefa Stalina. Dyktator dążył do władzy po trupach i skończył popełniając samobójstwo. To chyba najbardziej krwawy przykład z życia, na niewyobrażalną skalę.

Kolejnym przykładem może być równie krwawy Vlad III Palownik, zwany „Dracula” (czyli syn diabła). Jako członek Chrześcijańskiej organizacji militarnej odpierał armie tureckie a wrogów politycznych nabijał na drewniane pale (stąd też jego przydomek – Palownik). Mimo iż jest on znany jako bardzo negatywna postać, w wielu regionach jest uważany za bohatera wojennego.

W filmie „V jak Vendetta”, wszystkie organy władzy są skorumpowane. Kardynałowie są pedofilami, którym pomaga tajna policja i rząd. Władze są tak zaniepokojone występkiem tajemniczego buntownika „V”, że zabijają każdego, kto nosi jego maskę. Maski natomiast trafiały do zwykłych obywateli, w efekcie czego ginęły nawet niewinne dzieci, które ubierały strój bojownika dla zwykłej zabawy.

W serii filmów „Star Wars” Georga Lucasa, pokazane jest dojście do posady Imperatora Palpatine’a, z początkiem jako zwykły senator. Mężczyzna tak sukcesywnie obalił demokrację, za którą wielu toczyło wojny, że gdy mianował się Imperatorem, Wielki Senat Galaktyczny wiwatował na jego cześć. Później wspomniany senat został zlikwidowany, z powodu ograniczania możliwości Imperatora. Ostatecznie Palpatine został zabity przez własnego ucznia.

Mam nadzieję, że podane argumenty przekonały Państwo do poprawności wyżej ukazanej tezy. Wierzę, że moje przekonania są słuszne, jednak to ostatecznie każdy z nas zadecyduje w co wierzy.

Niech Moc będzie z Tobą.

- Nihil Novi